Ja nigdy Cię nie zapomnę, chociaż będę daleko o 100 mil! I kochać Cię będę bez końca, do ostatnich życia chwil.

Gorąca Twa miłość, niby płomień życia, a ja bez miłości, jak serce bez bicia.

Chociaż odjedziesz daleko.
Chociaż odjedziesz o 100 mil.
Ja zawsze Ciebie kochać będę do ostatnich życia chwil.

Oczy zapomną, serce spamięta, gdy wicher życia, już porwie Cię.
Kiedyś wieczorem, zmrużysz oczęta, wspomnisz jak mocno, lubiliśmy się!

Czas się wreszcie uspokoił, przyszedł czas rozkruszyć wspomnienia.
Czas ukołysać wszystkie myśli.
Raz na zawsze za plecami pozostawić.
Od nowa życia zacząć nie można.
.
.
Można tylko spróbować je poukładać.
.
.
Może lepiej stać się obojętnym? Zdążyć, póki znów dowiesz się.
.
.
Że ciągle Cię kocham.

Ja Cię nigdy nie zapomnę, chociaż będę o 100 mil.
Ja Cię kocham, kochać będę do ostatnich życia chwil.

Kocham Cię kochanie najmocniej na świecie! Pragnę, abyś mnie kochał już do końca naszego wspólnego życia.

Jest takie słówko, słóweczko małe.
Ono wystarczy na życie całe.
Ono wyjaśni życia zawiłość.
Szanuj to słowo, brzmi ono - miłość.

Trzech rzeczy potrzebuję do życia - słońca, księżyca i Ciebie.
Słońca za dnia, księżyca nocą, a Ciebie zawsze.

Aby znaleźć miłość, nie pukaj do każdych drzwi.
Gdy przyjdzie Twoja godzina, sama wejdzie do Twojego domu, życia i serca.

Czasem bym oddał parę lat mojego życia za jedną chwilę z Tobą.

Kocham i będę kochać bez końca, wśród dnia i wschodzącego słońca, wśród nocy, dnia i księżyca.
Po prostu do końca życia.

Wszystko jedno gdzie ja będę, choć tysiące przejdę mil.
Kocham Cię i kochać będę do ostatnich życia chwil.

Kocham Cię jak moją życia drogę, jak posadzkarz podłogę i jak ksiądz zmartwioną niebogę, jezioro Ładoge, jak joga - Jodę.
.
.
Do diabła, już bardziej Cię kochać nie mogę!