Słońce nauczyło mnie śmiać się, księżyc nauczył mnie marzyć, gwiazdy nauczyły szlochać, a Ty mnie nauczyłeś kochać.

Trzech rzeczy potrzebuję do życia - słońca, księżyca i Ciebie.
Słońca za dnia, księżyca nocą, a Ciebie zawsze.

Gdy będziesz smutny, jak ksieżyc na niebie, przypomnij sobie, że ja kocham Ciebie.

Kocham i będę kochać bez końca, wśród dnia i wschodzącego słońca, wśród nocy, dnia i księżyca.
Po prostu do końca życia.

Blady księżyc krąży po niebie, maluje wzory na ciemnym tle.
Moje serce tęskni do Ciebie, a usta szepczą: Ja kocham Cię!

Gdy będziesz smutna jak księżyc na niebie, przypomnij sobie, że ja kocham Ciebie!

Srebrzyste gwiazdy świecą na niebie, księżyc się złoci na ciemnym tle.
Moje serduszko tęskni do Ciebie, a usta szepczą Kocham Cię.

Gdyby księżyc umiał mówić, gdyby odgadł myśli me, to napewno by wypaplał, jak ja bardzo kocham Cię.

Radości i zdrowia we wszystkich dniach życia. Spełnienia marzeń najskrytszych. Gwiazdki z nieba i rumieńców na twarzy. Niech Cię usypia światło księżyca i szum wiatru za oknem. Niech Cię budzi śpiew własnego słowika i słońca strumienie. Spokoju duszy i zimą różowych nauszników na uszy.

Gdyby księżyc umiał mówić,
Gdyby odgadł myśli me.
To na pewno by wypaplał,
Jak ja mocno kocham Cię.

Ona mi pierwsza pokazała księżyc
I pierwszy śnieg na świerkach,
I pierwszy deszcz.
Byłem wtedy mały jak muszelka,
A czarna suknia mojej matki
Szumiała jak Morze Czarne...
autor Konstanty Ildefons Gałczyński