Chcesz kochać - kochaj.
Chcesz rzucić - rzuć.
Lecz serce boleśnie będzie wołać – wróć.

Może trudno w to uwierzyć, lecz naprawdę kochać chciałam.
Dziś i tak już to nieważne, ale może nie umiałam.

Przepraszam, że moje sece nie jest z kamienia, że każe kochać Cię bez jakiegokolwiek sprzeciwu.
Przepraszam, że pozwoliłam, by moje oczy chciały na Ciebie patrzeć, bo przecież teraz wiem, że nie ma na co.
Ale najbardziej przepraszam Cię za to, że pozwoliłam na to, byś widział moje łzy, które nigdy do Ciebie nie należały.

Kochanie, o Ciebie będę walczyła z katem, Jesteś moim skarbem i ukryje Cię przed światem, Zabiorę tam, gdzie nie byłeś nigdy dotąd, Do krainy, w której będę mógła się kochać z Tobą

Mam na Ciebie chrapkę, jak bocian na żabkę, żabka na ślimaczka, ślimaczek na robaczka, chyba będe szlochać, bo chcę się z Tobą.
.
.
KOCHAĆ!

Kochac coś, to pragnąć, aby to żyło.
.
.

Noc nauczyła mnie marzyć.
Gwiazdy miłością darzyć.
Deszcz nauczył mnie szlochać, a Ty nauczyłeś mnie kochać.

Ja nigdy Cię nie zapomnę, chociaż będę daleko o 100 mil! I kochać Cię będę bez końca, do ostatnich życia chwil.

Że ja Cię kocham, niech każdy wie, bo warto kochać, prawda czy nie? Bo bez kochania trudno jest żyć, bo miłość była i musi być!

Nie bój się kochać.
Wspomnienia zostają na zawsze.
.
.

Nie szukaj pięknych kwiatów - róż, lecz pięknych serc i dobrych dusz.
Bo kochać i kochanym być, to szczęście, dla którego warto żyć.

Jeżeli kochać - to kochać stale, dopóki serce nie przestanie bić i swej miłości nie wstydzić się wcale, bo bez miłości nie można żyć.

Gdy Cię pierwszy raz ujrzałam w mych oczach zakręciła się łza.
Lecz nie przeczuwałam, że kochać będę tak.
.
.

Chociaż odjedziesz daleko.
Chociaż odjedziesz o 100 mil.
Ja zawsze Ciebie kochać będę do ostatnich życia chwil.