Pusty rynek. Nad dachami
Gwiazda. Świeci każdy dom.
W zamyśleniu, uliczkami,
Idę, tuląc świętość świąt.
Wielobarwne w oknach błyski
I zabawek kusi czar.
Radość dzieci, śpiew kołyski,
Trwa kruchego szczęścia dar.
Więc opuszczam mury miasta,
Idę polom białym rad.
Zachwyt w drżeniu świętym wzrasta:
Jak jest wielki cichy świat!
Gwiazdy niby łyżwy krzeszą
Śnieżne iskry, cudów blask.
Kolęd dźwięki niech cię wskrzeszą -
Czasie pełen Bożych łask!
To ja już kończę wierszyka pisanie, bo muszę nareszcie zjeść pierwsze śniadanie.
Tobie gorąco życzę moja miła, żebyś ten dzionek radośnie spędziła.
Jest już późno, czas na spanie, więc Ci wierszyk ślę Kochanie.
Śpij spokojnie i słodziutko, Twój aniołek jest bliziutko!
Piszę ten wierszyk do Ciebie, jak każdej nocy, byś spał spokojnie, by nie spadł Ci kocyk.
By Twój aniołek nad Tobą czuwał, gdyby ten kocyk jednak się zsuwał.
By buzi w czółko Ci dał i przy Tobie na noc zostawał.
Jest już późno, czas na spanie, więc Ci wierszyk ślę kochanie.
Śpij spokojnie i słodziutko, Twój Aniołek jest bliziutko.
Ten wierszyczek daję temu, kto jest bliski sercu memu.
Tyle już minęło lat,
kiedy droga moja mama,
będąc dzieckiem jak dziś ja,
wierszyk Ci mówiła sama.
Płyną lata... Dzisiaj ja
składam Ci życzenia w kwiatach...
I wiedz, że Cię kocham tak,
jak mama w dawnych latach
Poetą nie jestem, wierszy nie układam. Lecz Tobie dziadku najszczersze życzenia składam...
Gdy nadejdą miłe Święta,
Niech ten wierszyk Ci przypomni,
Że o Tobie ktoś pamięta,
Ktoś, kto w dali spędza Święta!