Radosnego wejścia w dorosłe życie...
młodości, radości, przyjaciół,
na których nigdy się nie zawiedziesz...
i miłości najbliższych...

Jak się urodziłeś, to matka przez dwa tygodnie dugała Cię kijem, bo nie wiedziała, co to jest.

Dlaczego tak trudno jest kochać innego człowieka? Dlaczego tak trudno jest uśmiechać się przez łzy? Jak mam powiedzeć byś została jeszcze chwilę? Bo ja już nie chcę bez Ciebie być.

Kiedy nie było jeszcze za późno, chciałam odejść - powiedziałeś zostań.
.
.
miłość i strach nakazały posłuch.
.
.
kochałam jak nigdy! Minęła jesień.
Odejść chciałeś.
.
.
powiedziałam zostań - nie posłuchałeś.
.
.

Mówiłeś, że kochasz - a nie kochałeś.
Mówiłeś że tęsknisz - a nie tęskniłeś.
Mówiłeś, że lubisz całować - a nie całowałeś.
Powiedz, dlaczego mnie okłamałeś?

Nie, nie próbuj otwierać ust, o nie.
.
.
Nie dam zranić się już.
Powiedz kogo okłamać chcesz, że przestałeś już chcieć?

Ostatni uśmiech, ostatnie słowo, ogromny ból i cichy krzyk.
Chciałam Ci tylko powiedzieć, że tak jak ja nie będzie kochał Cię nikt.

Uwielbiam Cię i o tym wiedz, bo moje życie bez Ciebie bardzo szare jest!

Kochałam, kocham i kochać będę.
Ale nie wiem czy się kiedyś na to zdobędę, by powiedzieć co do Ciebie czuję i że teraz tylko Ciebie potrzebuję.

Chcesz wiedzieć co ja robię.
.
.
myślę o Tobie.

Zanim Ciebie nie poznałam, nie wiedziałam, jak to jest kochać każdą cząsteczką ciała, tęsknić w każdej samotnej minucie, jakie jest piękne prawdziwe uczucie.
Jak można ufać, jak można czekać, jak patrzeć w oczy, jak nie uciekać.
Jak liczyć gwiazdy, gadać do rana, jak mogę być przez kogoś kochana.

Czekam juz chyba wiek cały aby wreszcie ujrzeć Cię.
Abyś wziął mnie w swe ramiona i powiedział - "Kocham Cię"

Jest coś takiego, czego pragnę, za czym po nocach szlocham, bowiem pragnę powiedzieć, jak Cię ogromnie kocham.

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one to, czego usta nie mówią stęsknione.
Co w sercu mego zostanie skrytości, wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.