Wędruję w mych snach szukając Cię, bez sił, marzeń, myśli.
.
.
W tęsknocie za tym, co już dawno skończyło się.
Idę z nożem wbitym w serce, powoli topiąc się w morzu łez.
A Ty tylko szyderczo śmiejesz się czekając na mą śmierć.

Jest duża, podłużna i bardzo delikatna.
Wyczuj palcem najwrażliwszy punkt, po czym ostrożnie spenetruj wejście.
Powoli bez pośpiechu.
.
.
Sięgnij palcem jak najdalej, jak najgłębiej! Gdy poczujesz opór przerwij na chwilę.
Daj odpoczać materii, której dotykasz.
Juz wiesz od czego zacząć.
.
.
Wyprostuj palce i jednym ruchem rozerwij kleistą przeszkodę! Trudno, musisz być brutalny.
Użyj siły! Pokonaj opór! Serce wali Ci jak oszalałe, masz miekkie nogi, trzęsą ci się ręce.
.
.
BRAWO! Rozerwałeś kopertę z rachunkiem za telefon!

Czytaj bardzo powoli.
.
.
Ni edob órsek supow oduj etrudn ościwc zyta niu.

Wszystko w świecie przemija powoli, pamięć o szczęściu i o tym, co boli.
Wszystko przemija jak chce przeznaczenie i tylko zostaje to jedno wspomnienie.

Spójrz, świat powoli poddaje się nocy, wszystko pogrąża się w ciemności.
Już pora na sen.
Zamknijmy oczy i zaśnijmy wreszcie.
Być może dziś spotkamy się we śnie.

Jesteś moim światłem, które delikatnie wdziera się w zimne korytarze wypełnione pustką serc.
Maleńką iskierką, powoli wygasającej nadziei na lepsze jutro.
Bezustannie napajasz mnie dziwnym uczuciem, które pozwala mi przetrwać szarą rzeczywistość, jaką jest życie - uczuciem miłości.

I w rytmie tej muzyki powoli niesłychanie rozpinasz swoją bluzkę i zdejmujesz ubranie.
.
.

I w rytmie tej muzyki, powoli niesłychanie, rozpinasz swoja bluzkę, zdejmujesz swe ubranie.

Alkohol zabija powoli. Mnie się tam nie spieszy. (iii)

Niechaj dziadzio z babciunią tak nam długo żyją,
póki komar i mucha morza nie wypiją.
A ty mucho, ty komarze, pijcie wodę powoli,
niech się dziadzio z babcią nażyją do woli.

Niechaj dziadzio z babciunią tak nam długo żyją,
póki komar i mucha morza nie wypiją.
A ty mucho, ty komarze, pijcie wodę powoli,
niech się dziadzio z babcią nażyją do woli.