Pisać by się chciało, lecz w sms-ie miejsca mało, pisze krótko, zwięzłowato.
.
.
ja Cię Kocham, co ty na to?

Wiem, że będzie Ci ciężko, ale wierz mi, że i mnie jest ciężko.
.
.
Pisze to, bo ktoś Ci to musi napisać.
.
.
Święty Mikołaj, nie istnieje!

Wspaniała osobowość, uroda, wspaniałe ciało, ogromne poczucie humoru, wysoki poziom IQ.
.
.
to tyle o mnie.
.
.
a co by tu napisać o Tobie?

Nie mam co robić, więc piszę.
.
.
Nie mam co pisać, więc kończę.

Dlaczego tak się stało? Dlaczego rozdzielili nasz los? Dlaczego Cię kocham wciąż? Jak mam pisać o Tobie, by mieć Cię zawsze przy sobie?

Chciałam pisać list do Ciebie na listku róży, lecz listek mógłby zginąć w chaosie burzy.

Jak Ci napisać coś miłego, tak bym przypadkiem nie skrzywdził Cię? Mogę napisać - bądź zawsze sobą i częściej uśmiechaj się.

Nie znam słów tak pięknych, którymi mógłbym Cię opisać.
Nie znam zjawisk tak cudnych, do których mógłbym Cię porównać.
Słowo piękno nazbyt jest ubogie, aby w pełni oddać Twą urodę.
Słowo cudowna znaczy zbyt mało, by okreslić dobroć Twą całą.

Pisać długo, to zbyteczne, lepiej krótko, lecz serdecznie.
Przyjmij moje zapewnienie, że Cię kocham, wielbię, cenię!

Dużo pisać by się chciało, ale czasu bardzo mało.
Piszę zatem, węzłowato - kocham Ciebie, co Ty na to?

Dużo pisać by się chciało,
ale czasu bardzo mało.
Piszę zatem, węzłowato:
Kocham Ciebie - co ty na to?

Wnuczka mała, więc pisać, liczyć jeszcze nie umie, lecz umie życzyć! I życzy Babci, składając dary: zdrowia, spokoju, szczęścia bez miary!